Als voortvloeisel van de vredesonderhandelingen na de Eerste Wereldoorlog wordt de ILO opgericht, vanuit het idee dat een duurzame vrede niet mogelijk is zonder sociale rechtvaardigheid. De ILO formuleert 4 hoofdoelstellingen om duurzame vrede te garanderen:
- het bevorderen van het recht op werk
- het verbeteren van de kans om werk te krijgen en te behouden voor mannen en voor vrouwen
- het invoeren en uitbouwen van sociale zekerheid, én
- het bevorderen van sociale dialoog tussen werkgevers, werknemers en overheid.
Oorspronkelijk is de ILO een agentschap van de Volkerenbond. De ILO overleeft de Volkerenbond die bij het uitbreken van WOII ten onder gaat en wordt na de oorlog een agentschap van de Verenigde Naties. Het huidige handvest van de Internationale Arbeidsorganisatie is vastgesteld in 1944 in de Verklaring van Philadelphia. De Internationale Arbeidsorganisatie ontvangt in 1969 de Nobelprijs voor de Vrede.
