Blog

Ongevallen komen niet uit de lucht vallen. Vaak spelen er factoren een rol, die al jaren op de werkvloer aanwezig zijn. De ‘echte’ ongevallen vormen slechts het ’topje van de ijsberg’. Natuurlijk heb je als preventiemedewerker een gedegen arbobeleid en een risico-inventarisatie en evaluatie (RI&E) om alle risicofactoren aan te pakken. Neemt niet weg dat het een keer (bijna) mis kan gaan. Om een herhaling of erger te voorkomen, is het van belang om een goede ongevalsanalyse op te maken. Maar hoe kan je dat het beste aanpakken?

IJsbergtheorie

De ‘echte’ ongevallen vormen slechts het ’topje van de ijsberg’. Dit zie je ook in de statistieken. Er bestaat een vaste verhouding tussen een dodelijk ongeval, het aantal letsel-ongevallen, het aantal pleister-ongevallen en de onveilige handelingen of situaties. Die verhouding wordt veelal weergegeven in een ongevalspiramide, ook wel genoemd de piramide of ongevalsdriehoek van Heinrich. De theorie is in 1931 ontwikkeld door Herbert William Heinrich. Hij stelde daarin dat voor elk ernstig letsel 29 ongevallen zijn met licht letsel en 300 ongevallen zonder letsel. Lateiner gebruikt in 1958 de ijsberg als metafoor waarbij de ongevallen zonder letsel zich onder water uit het zicht bevinden.

Je kunt de ijsbergtheorie gebruiken om de organisatie bewust te maken van het verband tussen de soorten ongevallen en de onveiligheid op de werkvloer. De basisgedachte is dat het aantal ernstige incidenten op de werkplek kan verminderen door het aantal minder ernstige incidenten te reduceren. Als de basis aangepakt wordt, dan is het gevolg dat er ook minder ongevallen kunnen zijn. Op deze wijze kan de ijsbergtheorie worden ingezet om een veiligheidsbeleid of een RI&E te ondersteunen. Het is belangrijk om bij het fundament van de ijsberg de acties te nemen.

In bijgaand artikel vertelt trainer/adviseur Nicole Pikkemaat over het analyseren van factoren en het ongevalsmodel.

Lees hieronder het artikel over een goede ongevalsanalyse en hoe dit het beste aan te pakken