Imago
Nog een half jaar te gaan: dan zijn er weer verkiezingen. De vorige keer waren er net genoeg kandidaten voor negen zetels. Dat lijkt nu onhaalbaar. Vier OR leden willen al na een periode stoppen. Hartstikke interessant hoor, dat OR werk maar bijna niet te combineren met de dagelijkse klussen. Als je collega’s je ook nog onder druk zetten omdat je teveel vergadert dan is de keus snel gemaakt.
Menige OR worstelt met dit probleem. Vooral de mensen zo tussen de 30 en 50 die midden in hun loopbaan zitten, opleidingen volgen en vaak ook taken thuis hebben zijn ondervertegenwoordigd. Ze zouden wel willen maar…. Met als gevolg dat de OR terecht niet als representatief wordt beschouwd. Opvallend in dit soort situaties is dat de “schuld” dan bij de OR gelegd wordt. Te ouderwets, te veel vakbondsleden, te veel mannen uit de productie, slecht voor je carrière en nog zowat. Een imago dat niet tot veel nieuwe kandidaten zal leiden.
Opvallend is dat in een dergelijke negatieve spiraal de bestuurder en management vaak ver uit beeld zijn. En daar zit hem nu net een deel van het probleem en de oplossing. Want bestuurders zeggen meestal wel dat medezeggenschap erg belangrijk is maar doen zelf niet veel om het OR-lidmaatschap tot een begeerd iets te laten worden. En krijgt niet iedere bestuurder de OR die hij verdient?
Met de mond belijden leidt nergens toe. Ga dus met de bestuurder lang voor de verkiezingen in discussie over hoe meer kandidaten te werven. Laat hem/haar zich uitspreken over dat het belangrijk is om een goed functionerende OR te hebben. En streef ernaar om afspraken te maken over faciliteiten en vrijstellingen voor de OR-uren. Ga als OR leden ook zelf eens rondvragen wat men zoal van de OR weet en of het niet iets is om daar deel van uit te maken. Wie weet zijn er dan meer kandidaten dan zetels en kan er een spannende campagne georganiseerd worden.
Tineke de Rijk
Trainer/adviseur
