Blog

Hart voor de zaak begint bij jezelf

In het bovenzaaltje zitten 12 mannen te eten. Chinees. Veel en lekker. Het is de vooravond van een brainstormsessie over duurzame inzetbaarheid. Het zijn vakmensen die veel weten van de bouwproducten die ze verkopen aan aannemers. ‘’Duurzame inzetbaarheid; wat is dat voor een modewoord’’ bromt een vijftiger vanachter zijn baard.  ‘’Bullshitbingo’’ roept zijn collega. Gelach klinkt. De toon is gezet.

Het gaat bij deze groep over de inhoud en beleving van hun eigen werk. Niet om het plakkertje dat SBIFormaat, SZW of MKB Nederland er op plakt. Prima denk ik. Na het eten weet ik wel wat me te doen staat.

Eerst maar eens inventariseren wat er goed gaat in de werkbeleving van deze mannen. Betrokkenheid, collegialiteit, vakmanschap, klanttevredenheid. Dat zijn de thema’s waar deze mannen hun bed  voor uit komen. En niet een beetje collegialiteit; nee de vergelijking met een goed huwelijk wordt getrokken. Weliswaar in de grappende sfeer maar toch. Er klinkt oprecht liefde in door. Sommige van deze mannen brengen immers meer tijd door met hun collega’s dan met hun vrouw. Dan is het uitermate plezierig wanneer je een beetje met elkaar kunt opschieten.

Dan de vraag wat er verbeterd zou kunnen worden. Dat is best veel. Ondanks het feit dat iedereen het er over eens is dat ze bij een mooi bedrijf werken is men kritisch over de wijze waarop veel zaken georganiseerd zijn. En het codewoord? Communicatie, communicatie, communicatie. “Maar wat bedoelen jullie dan precies?” vraag ik. “Nou; als wij wijzigingen doorgeven aan het hoofdkantoor duurt het soms weken voordat die verwerkt zijn. Als wij bepaalde producten willen bestellen voor de klant blijkt dat soms gewoon niet mogelijk. We horen pas laat wat er speelt en oh ja; het zou erg helpen wanneer de directie eens wat vaker langs zou komen op de vestigingen. Ze hebben geen idee wat we aan het doen zijn.”

Er zit een dosis boosheid en verontwaardiging onder de opmerkingen van deze mensen die hun beste krachten geven aan een mooi bedrijf. Het gaat hier blijkbaar om erkenning denk ik. Hoe moeilijk kan het zijn? Het is inmiddels wel duidelijk dat erkenning geven sterk positief in werkt op je werkbeleving. Het zorgt voor hogere productiviteit en een lager ziekteverzuim. Daar valt dus een wereld te winnen.

“Maar wat kan je zelf doen?” vraag ik tenslotte.

Het blijft even stil. Ik zie de mannen nadenken. Alles wat je over je bedrijf roept, heeft in zekere zin ook betrekking op jezelf. Wie de schoen past … trekke hem aan. Dan blijken de mannen sportief en maken concrete afspraken waar zij zich aan kunnen houden. Op tijd wijzigingen doorgeven. Uitleggen waarom de klant deze producten nodig heeft etc.

Het is donker wanneer ik het pand verlaat. In de hoek staat nog een bak koude bami en afgekloven satéstokjes. Een herinnering aan een avond die niet over duurzame inzetbaarheid mocht gaan en toch zwaar over duurzame inzetbaarheid ging.

Wim Oolbekkink, Projectleider MKB DI bij SBI Formaat

Dit is een blog uit de serie Duurzame inzetbaarheid binnen het MKB. De andere blogs uit deze serie kunt u hier lezen:
Deel 1 Wat brengt mensen in beweging?
Deel 2 Al zit je in je pyjama!
Deel 3 Niet lullen maar poetsen; Hoe eenvoudig kan het zijn?
Deel 4 Je bent jong en je wilt wat…
Deel 5 De tragiek van dynamiek; duurzame inzetbaarheid op het scherpst van de snede
Deel 6 Het is de toon die de muziek maakt!
Deel 7 Spontane dyslexie 
Deel 8 Kinderstress