Duurzame inzetbaarheid binnen het MKB (8)
Kinderstress
De laatste fles van de jongste zit erin, tijd om zelf ook naar bed te gaan. Het is volop genieten met twee kleintjes thuis en tegelijk ook volop aan de bak. Mijn lief zit in het buitenland, dus ik sta er in mijn eentje voor. Zoals een collega laatst zei: een vorm van hoger management. Om de volgende ochtend beslagen ten ijs te komen staan de bammetjes klaar, zet ik de wekker op 6.15 uur en heb ik een heel logistiek programma uitgedacht.
6.10 uur. “Hallo Roodkapje, ik ben de boze wolluf!” Beter wakker worden van een fluisterend kinderstemmetje dan van de wekker natuurlijk, maar het is wel een stuk eerder dan verwacht. En, ook niet onbelangrijk, het past niet in het plan. Maar het fluisteren wordt zingen, wordt roepen, wordt schreeuwen. Dus: plan in de prullenbak en aan de slag met wat er komt. Meebewegen.
Het is een thema dat steeds meer langskomt in gesprekken, dat meebewegen. Vasthouden aan wat is of vasthouden aan een plan lijkt makkelijk maar is in deze snel veranderende wereld onmogelijk. Tenminste, als je met plezier wilt werken en wilt blijven werken. In toenemende mate wordt een beroep gedaan op ieders flexibiliteit. Dat zit ‘m niet alleen in ‘kunnen’ maar ook in ‘willen’. Het zit ‘m ook niet alleen in het uitvoeren van je werk, maar ook in het vormgeven ervan. En, hoe paradoxaal: tegelijkertijd ook in het stellen van grenzen.
Want in een wereld waar zoveel mogelijk is, wordt meer gevraagd van je eigen vermogen om grenzen te stellen en je daaraan te houden. Geen 9-tot-5 geeft ruimte om even naar de tandarts te gaan overdag èn het geeft ruimte om in de avond nog te werken. Je werk (deels) zelf vorm mogen geven, kan fantastisch zijn om je ambitie en talenten optimaal in je werk terug te laten komen èn het vraagt meer input van jou als medewerker.
Balans lijkt als zo vaak het toverwoord. Het hebben van twee kleine kinderen vraagt wel het een en ander van mijn vermogen om mee te bewegen en telkens opnieuw balans te vinden. Een goede oefening, zullen we maar zeggen :)!
Dit is een blog uit de serie Duurzame inzetbaarheid binnen het MKB. De andere blogs uit deze serie kunt u hier lezen:
Deel 1 Wat brengt mensen in beweging?
Deel 2 Al zit je in je pyjama!
Deel 3 Niet lullen maar poetsen; Hoe eenvoudig kan het zijn?
Deel 4 Je bent jong en je wilt wat…
Deel 5 De tragiek van dynamiek; duurzame inzetbaarheid op het scherpst van de snede
Deel 6 Het is de toon die de muziek maakt!
Deel 7 Spontane dyslexie
