Blog

Over hoe ongemakkelijk het soms is en hoe Bright kan het worden.

Het is 29 augustus. Het tweedaagse congres van de stichting CSC is gestart. Over bezield leiderschap. Na een lange hete zomer regent het juist vandaag pijpenstelen. Het openluchttheater op de Campus Landgoed Zonheuvel ligt er troosteloos bij. De toneelvoorstelling van Bright O. Richards zal daar niet plaatsvinden. Niks bright side. Daarvoor moeten we naar binnen. Daar straalt een glimmende Bright in smetteloos wit pak. Dit is Bright side of life in levende lijve. In zijn element op een podium. Met een rol die op zijn lijf geschreven staat.

Theatermaker Bright vluchtte in 1993 uit de burgeroorlog in Liberia. In Nederland studeert hij aan de theateracademie in Arnhem. Hij werd bekend van het aangrijpende stuk As I left my fathers house.

Daar waar het goed met je gaat is je thuis. Dat is in een zin de boodschap van de avond. Maar Bright doet veel meer dan een theatervoorstelling. In de voorbereiding die ik met hem mocht doen vroeg hij of er vluchtelingen uit het AZC in Leersum betrokken konden worden bij de voorstelling. Na enig rondbellen mobiliseerden we 2 jongeren uit het AZC en Khaled en zijn vrouw en 3 jarig dochtertje.

Naast de 4 jongeren die Bright zelf had meegenomen stelden zij zich voor aan de zaal en deelden hun dromen. Piloot worden, designer, journalist, make up artist. Daarmee werd direct een toon gezet. Dit zijn echte jonge mensen met echte dromen en verlangens. Met een toekomst die voor hen ligt. Ze zoeken werk, een opleiding. Niet langer gehinderd door oorlog of geweld. Dat is in zichzelf al aangrijpend.

Vanavond brengt hij zijn nieuwste voorstelling Bright side of life. Beter op de hoogte van de verzekeringswetgeving dan menigeen in de zaal speelt hij soepel met emoties. Het is niet grappig om uit een oorlogssituatie te moeten vluchten. Het is niet grappig om in een kafkaeske asielprocedure terecht te komen. Maar Bright is de enige die daar grappen over mag maken. Bright side of life blijft theater. Als het een moment zwaar en aangrijpend wordt pompt Bright met een grap extra zuurstof de zaal in of speelt Oleg Fateev onnavolgbaar op zijn accordeon.

Aan het einde van de avond is er het nagesprek. De jongeren die zich voorstelden worden door Bright in de schijnwerpers gezet. Wie kent er iemand die piloot is en met deze jongere in contact kan treden? Geen reactie. Het blijft stil. Wie kent er iemand die piloot is en met deze jongere in contact kan komen? Onrustig geschuifel. We zijn toch in een toneelvoorstelling niet op een marktplaats. Maar Bright is onverstoorbaar. Hij verdraagt het ongemak omwille van de toekomst van de jongeren.

Uiteindelijk wordt iedere jongere gekoppeld aan iemand uit de zaal. En niet zonder gevolgen.

Daar waar het goed met je gaat is je thuis. Volgens mij gaat het wel goed met Bright. Hij is zo ontspannen dat hij de klompen hij kwam op het podium laat staan en blootsvoets naar huis gaat.

Een week later zit ik in de lobby van het hotel op de Campus Landgoed Zonheuvel. In mijn ooghoek zie Khaled binnenkomen. We groeten elkaar en hij vertelt me stralend dat hij zojuist een baan heeft gekregen in het hotel. En dat zijn vrouw al een week appt met een vrouwelijke congresbezoeker die zelf ook een kindje van 3 heeft. Binnenkort spreken ze af voor een gezamenlijk kopje koffie.

Dat had Bright niet kunnen verzinnen. Dat hadden we nooit zo kunnen organiseren. Maar het gebeurt wel. Lang leve de Bright side of life.