Blog

Cameratoezicht

In de afgelopen drie weken kwam ik driemaal in aanraking met het onderwerp cameratoezicht en medezeggenschap. Het begon met een goed verhaal van Sprengers Advocaten op 7 maart jl. in Doorn over een rechtszaak gevoerd door een klant van ons waarbij de ondernemingsraad vond dat het gebruik van de camerabeelden onrechtmatig was. Dit ligt nu bij de Hoge Raad.

Op 22 maart was ik bij een klant om te adviseren over het aanpassen van beleid op het gebied van arbeidsomstandigheden. Een onderdeel hiervan was, jawel,  de regeling cameratoezicht. Nog diezelfde dag kreeg ik een vraag van een klant of ik verstand had van cameratoezicht en of ik hen wilde adviseren over de inhoud van een aangepaste regeling cameratoezicht n.a.v. een dodelijk incident.

Nooit zo over nagedacht maar bij de meeste klanten waar ik kom ben ik in beeld via camera’s. Dit geldt ook voor klanten, cliënten en medewerkers. De ondernemingsraad heeft een stevige stem in de invulling van het beleid rondom cameratoezicht. Word je alleen bekeken of ook opgenomen? Waar moet individuele toestemming voor worden gevraagd en waarvoor niet? Wie mag de beelden bekijken? Ik heb nu drie verschillende vormen van regelingen rond cameratoezicht gezien en bij alle drie bleek bij de opstelling of toepassing een kritische houding van de ondernemingsraad van belang om oneigenlijk gebruik te voorkomen. De Autoriteit Persoonsgegevens geeft hiervoor duidelijke richtlijnen. Ik heb er weer veel van geleerd en me weer een nieuw onderwerp eigen gemaakt. Wat dus ook onder arbobeleid kan vallen, onder beleid gericht op het voorkomen van psychosociale arbeidsbelasting.

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen met regelingen over cameratoezicht.

Carolina Verspuij, trainer/adviseur Arbeid & Gezondheid, SBI Formaat