Blog

Samen met mijn collega Dirk wandel ik op vrijdagochtend door het AFAS gebouw. Je voelt de energie en gezonde spanning. De finale van ‘HR talent of the year’. Een jaarlijks terugkerend spektakel waarbij individuele talenten voor en achter de schermen ons meenemen in hun visie op mens en organisatie. Wat mij dit jaar zo opvalt, is iets wat mij gerust stelt. Het is een club talenten, finalisten, die het dit jaar echt anders doet. ‘Jonge honden’ die doen wat ze misschien niet durven. Hun kop boven het maaiveld uitsteken en hun persoonlijkheid meebrengen in de presentaties die ze geven.

Acht finalisten hebben de business case van mijn huidige werkgever ontvangen. Aan hen de vraag om ons te adviseren. Leren en (op)leiden in 2020. Hoe ziet dat eruit? Wat betekent dat voor onze dienstverlening? Wat betekent dat voor onze trainers en adviseurs? Om er nog een schepje boven op te doen, Rosetta (onze directeur Mens & Organisatie), zit in de vakjury.

De obstakels die verwerkt zijn in de business case, zijn in de presentaties van de finalisten getransformeerd in kansen en idealen. Moniek trapt af met “Wanneer je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.” Ik zit op het puntje van mijn stoel. Hier gaan we leren. Ilham geeft aan in haar presentatie vanuit de wij-vorm te spreken, omdat verbinding belangrijk is. Rob heeft het over zelfredzaamheid en een nieuw membership model om klanten te binden en mensen in te zetten op waar ze goed in zijn. Evelien ziet kansen. Junioren en medioren binnen de organisatie, als sponzen en octopussen. Metaforen voor het binnen halen, vast houden en verbinden van mensen en kwaliteiten binnen organisaties. Jolke sluit af met 365 dagen leren.

“Hoe was het voor jou?” Tijdens de afsluitende borrel raak ik in gesprek met één van de finalisten. Het was voor mij een verademing om te zien, te horen en te voelen dat wanneer iedereen een puzzelstukje in legt: je samen de puzzel kunt leggen.

Suzanne Kastermans, adviseur/accountmanager SBI Formaat